Hoe stabiel is Ecuador?
Als je denkt aan emigreren wil je natuurlijk wel het liefst dat als je eenmaal in het land van je keuze verblijft, het politiek en economisch stabiel blijft, er niet om de haverklap stakingen zijn, er geen oproer is, de mensenrechten niet geschonden worden en het rechtssysteem betrouwbaar is. Daarom is het goed om ook even onder de loep te nemen hoe het in dit opzicht in Ecuador is.
Het minste dat men kan zeggen is dat, zoals de meeste landen in Zuid-Amerika, Ecuador kan terugkijken op een bewogen geschiedenis van staatsgrepen, autoritaire regeringen en tot in de jaren tachtig van de vorige week een militaire dictatuur. Ook de voorbije twee decennia, waarin ik het land persoonlijk heb mogen leren kennen, waren aanvankelijk behoorlijk tumultueus. Om een idee te geven : in veertien jaar tijd had Ecuador acht presidenten en niet één zat zijn ambtstermijn van vier jaar uit !
Bezien vanuit historisch perspectief kwam er pas meer stabiliteit sinds het aantreden in 2005 van Correa als president. Zoals ook in landen zoals onder andere Venezuela, Bolivia, Argentinië en Brazilië het geval was, maakte Ecuador politiek een forse draai naar links onder Correa's "burgerrevolutie-regering" en geholpen door de hoge aardolieprijzen (Ecuador's belangrijkste exportproduct) werd fors geïnvesteerd in onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur en de modernisering van overheidsdiensten.
De forse daling van de aardolieprijzen vanaf 2014 maakte een einde aan de economische hoogconjunctuur. Groeicijfers bleken vanaf 2015 nog slechts bij de gratie van steeds hogere overheidsschulden te realiseren en toen de huidige president Moreno twee jaar geleden de regering van Correa overnam, erfde hij een land dat inmiddels in een recessie was beland met overheidsuitgaven die vanaf 2007 tot heden ongeveer verdubbeld waren en 45% van het bruto nationaal product uitmaken.
Niet alleen Correa's mislukte economische politiek maar ook de vele corruptieschandalen waarbij overheidsfunctionarissen uit zijn regering waren betrokken maakten dat Correa en zijn "burgerrevolutie" inmiddels kan bijgezet worden in het rijtje van gefaalde linkse regeringsleiders wiens beloften van structurele verandering als "populisme" kunnen worden omschreven.
De huidige regering heeft (gelukkig) gekozen voor een pragmatischer koers en lijkt in te zien dat welvaart niet per presidentieel decreet wordt gerealiseerd noch door het geld van de rijken te stelen maar "verdiend" moet worden door te besparen, te investeren, te werken en door de burgers vrijheden te bieden om te ondernemen, te kopen en te verkopen wat ze willen, van wie of aan wie ze dat willen, zonder dat de overheid zich overal in mengt.,
Speerpunten van beleid van deze regering zijn het bevorderen van het ondernemersvertrouwen, het (doen) aantrekken van nationale en internationale investeringen, herstructurering van de overheidsschuld, afslanken van het overheidsapparaat met behoud van een sociale politiek gericht op verbetering van de levensomstandigheden van kwetsbare groepen in de samenleving. Tot slot lijkt men nu - eindelijk - ook ernst te maken met de corruptiebestrijding in samenwerking met een internationaal samengestelde commissie. Deze politiek, op basis van een permanente dialoog met alle betrokken sectoren van de samenleving lijkt zijn vruchten af te werpen.
Het minste dat men kan zeggen is dat, zoals de meeste landen in Zuid-Amerika, Ecuador kan terugkijken op een bewogen geschiedenis van staatsgrepen, autoritaire regeringen en tot in de jaren tachtig van de vorige week een militaire dictatuur. Ook de voorbije twee decennia, waarin ik het land persoonlijk heb mogen leren kennen, waren aanvankelijk behoorlijk tumultueus. Om een idee te geven : in veertien jaar tijd had Ecuador acht presidenten en niet één zat zijn ambtstermijn van vier jaar uit !
Bezien vanuit historisch perspectief kwam er pas meer stabiliteit sinds het aantreden in 2005 van Correa als president. Zoals ook in landen zoals onder andere Venezuela, Bolivia, Argentinië en Brazilië het geval was, maakte Ecuador politiek een forse draai naar links onder Correa's "burgerrevolutie-regering" en geholpen door de hoge aardolieprijzen (Ecuador's belangrijkste exportproduct) werd fors geïnvesteerd in onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur en de modernisering van overheidsdiensten.
De forse daling van de aardolieprijzen vanaf 2014 maakte een einde aan de economische hoogconjunctuur. Groeicijfers bleken vanaf 2015 nog slechts bij de gratie van steeds hogere overheidsschulden te realiseren en toen de huidige president Moreno twee jaar geleden de regering van Correa overnam, erfde hij een land dat inmiddels in een recessie was beland met overheidsuitgaven die vanaf 2007 tot heden ongeveer verdubbeld waren en 45% van het bruto nationaal product uitmaken.
Niet alleen Correa's mislukte economische politiek maar ook de vele corruptieschandalen waarbij overheidsfunctionarissen uit zijn regering waren betrokken maakten dat Correa en zijn "burgerrevolutie" inmiddels kan bijgezet worden in het rijtje van gefaalde linkse regeringsleiders wiens beloften van structurele verandering als "populisme" kunnen worden omschreven.
De huidige regering heeft (gelukkig) gekozen voor een pragmatischer koers en lijkt in te zien dat welvaart niet per presidentieel decreet wordt gerealiseerd noch door het geld van de rijken te stelen maar "verdiend" moet worden door te besparen, te investeren, te werken en door de burgers vrijheden te bieden om te ondernemen, te kopen en te verkopen wat ze willen, van wie of aan wie ze dat willen, zonder dat de overheid zich overal in mengt.,
Speerpunten van beleid van deze regering zijn het bevorderen van het ondernemersvertrouwen, het (doen) aantrekken van nationale en internationale investeringen, herstructurering van de overheidsschuld, afslanken van het overheidsapparaat met behoud van een sociale politiek gericht op verbetering van de levensomstandigheden van kwetsbare groepen in de samenleving. Tot slot lijkt men nu - eindelijk - ook ernst te maken met de corruptiebestrijding in samenwerking met een internationaal samengestelde commissie. Deze politiek, op basis van een permanente dialoog met alle betrokken sectoren van de samenleving lijkt zijn vruchten af te werpen.
Kwaliteit van leven
Zeker weet je het nooit maar maar de tekenen zijn positief. Ecuador wil zich open stellen voor deelname aan een globale wereldeconomie en doet er alles aan om de grenzen te openen voor toerisme en investeringen. Ook hen die zich hier vanuit het buitenland willen vestigen worden verwelkomd, gastvrij in de gemeenschap opgenomen en met respect behandeld.
Ecuador is zonder twijfel een land van opportuniteiten. Er is een jonge bevolking en een opkomende middenklasse. Mensen die ik spreek hebben vaak het idee dat een "derde wereldland" niet veranderd maar niets is minder waar. Je ziet in Ecuador tegenwoordig overal nieuwe auto's en er wordt volop gebouwd. De huizenprijzen zijn in de afgelopen jaren weliswaar over de gehele gestegen maar er zijn nog genoeg buitenkansjes te vinden, aan de kust zowel als in de bergen of in de grote steden.
Sinds in 2000 de U.S. dollar de plaats heeft ingenomen van de nationale munt kent het land een opvallende prijsstabiliteit. Er is nauwelijks inflatie aangezien de dollar zijn waarde behoudt. Arbeidskosten zijn daarbij ook nog steeds buitengewoon laag : een klusjesman of schoonmaakster voor 20 dollar per dag vinden is geen probleem.
En de aardolieprijzen mogen de economie in 2015 dan wel hebben doen bloeden, de goedkope energieprijzen (benzine, gas en elektriciteit), de economie draait wel op deze lage energieprijzen. In vergelijking met landen als Peru, Colombia en Panama zijn de kosten van transport in Ecuador dan ook nog steeds zeer laag wat een prettige bijkomstigheid is voor emigranten die graag uitstapjes maken en het land willen verkennen.
Kortom, als uitkomen met een relatief laag (pensioen)inkomen je prioriteit is, is Ecuador nog steeds een zeer aantrekkelijke optie als reisbestemming en (waarom niet) om er te wonen.
Ecuador is zonder twijfel een land van opportuniteiten. Er is een jonge bevolking en een opkomende middenklasse. Mensen die ik spreek hebben vaak het idee dat een "derde wereldland" niet veranderd maar niets is minder waar. Je ziet in Ecuador tegenwoordig overal nieuwe auto's en er wordt volop gebouwd. De huizenprijzen zijn in de afgelopen jaren weliswaar over de gehele gestegen maar er zijn nog genoeg buitenkansjes te vinden, aan de kust zowel als in de bergen of in de grote steden.
Sinds in 2000 de U.S. dollar de plaats heeft ingenomen van de nationale munt kent het land een opvallende prijsstabiliteit. Er is nauwelijks inflatie aangezien de dollar zijn waarde behoudt. Arbeidskosten zijn daarbij ook nog steeds buitengewoon laag : een klusjesman of schoonmaakster voor 20 dollar per dag vinden is geen probleem.
En de aardolieprijzen mogen de economie in 2015 dan wel hebben doen bloeden, de goedkope energieprijzen (benzine, gas en elektriciteit), de economie draait wel op deze lage energieprijzen. In vergelijking met landen als Peru, Colombia en Panama zijn de kosten van transport in Ecuador dan ook nog steeds zeer laag wat een prettige bijkomstigheid is voor emigranten die graag uitstapjes maken en het land willen verkennen.
Kortom, als uitkomen met een relatief laag (pensioen)inkomen je prioriteit is, is Ecuador nog steeds een zeer aantrekkelijke optie als reisbestemming en (waarom niet) om er te wonen.