Een dagje naar het strand

Ondanks dat (doorgaans lichte) aardbevingen in Ecuador geen zeldzaamheid zijn, was er in de vroege ochtend van 31 maart 2019, uitgerekend de dag dat wij met onze foto-klas op excursie gingen naar Salinas en Ballenita, in Salinas een beving met een kracht van 6.2 op de schaal van Richter.  Gelukkig bleek er geen sprake van slachtoffers of omvangrijke materiële schade zodat we met een half uurtje vertraging, onder een stralende zon, in het door onze leraar (Julio Navas) gehuurde busje konden stappen, op weg naar onze bestemming.​

Salinas is op 141 km afstand van Guayaquil gelegen en bereikbaar via een goede autoweg die langs bananenplantages en kleine kustdorpjes voert. Na een probleemloze rit stonden wij  nog geen twee uur later bij de strandpromenade, met onze camera’s in aanslag om hier onze eerste foto’s te maken. 

Sinds decennia is Salinas de favoriete badplaats van de Ecuadoriaanse elite en middenklasse  en met zijn vele hoge appartementsgebouwen, restaurantjes en barretjes langs de promenade doet het denken aan badplaatsen in Florida, Californië en Spanje in de zeventiger jaren. 

Salinas lijkt echter wat op zijn lauweren te rusten. De plaats is in de ruim vijfentwintig jaar dat ik hier kom maar weinig veranderd en op enkele huizenblokken van de strandpromenade liggen de ongeplaveide straten er nog onveranderd stoffig bij.

Het is duidelijk dat Salinas niet meer de enige “hotspot” van de  Ecuadoriaanse kust is, maar toch heeft het het voor strandgangers nog wel aantrekkelijke kanten.  Het witte zandstrand is prachtig , het water kristalhelder en de golven zijn hier minder hoog dan in andere kustplaatsen wat het een ideale plek voor families met kinderen maakt. 

Na een aantal foto’s gemaakt te hebben van het strand en de promenade,vervolgden wij onze excursie richting “La Puntilla”, het twee kilometer verder gelegen, hoogste punt van “La Península” waar wij de wat mij betreft de échte hoogtepunten van Salinas, namelijk  “La Chocolatera” en “La Loberia” (zeehondenrots) zouden bezoeken.

Beide maken deel uit van een beschermd natuurgebied, oorspronkelijk onderdeel van de marinebasis maar werden sinds 2008 door het Ministerie van Toerisme voor bezoekers opengesteld en van de nodige infrastructuur voorzien onder andere een cafetaria en een bezoekerscentrum.  Met elkaar verbonden wandelpaden leiden zowel naar de “Chocolatera” als naar de zeehondenrots. 

De “Chocolatera” bestaat uit enkele van elkaar gescheiden rotspartijen in de zee die met elkaar het meest westelijke punt van de Ecuadoriaanse kust vormen.  De naam ontleent het aan de chocoladekleur van de rotsen maar ook aan het borrelende en kolkende water van de golven die tegen de rotsen beuken en gelijkenis vertonen met de kokende chocolademelk in de pan. ​

Het is een unieke ervaring om dit te natuurfenomeen te aanschouwen en vanzelfsprekend een uitdaging om te midden van het opspattende water en schuim op het juiste moment foto’s te schieten. 

​De “Loberia” zijn enkele rotsen met een strandje ervoor  waar een kolonie zeehonden liggen te zonnen. Een platform, bereikbaar via het wandelpad, is een prima plek om deze dieren te fotograferen maar vanaf het platform  heb je ook een geweldig panorama op een groot deel van het kustgebied tot voorbij Salinas. 

In het bezoekerscentrum vind je de nodige informatie over de fauna en flora maar ook over de geschiedenis van dit gebied dat van oudsher verbonden is met legenden en mysterieuze verhalen over galjoenen die hier ten tijde van de Spaanse kolonisatie schipbreuk leden.

Als laatste onderdeel van onze excursie stond “Ballenita” op het programma, een kleine badplaats, gelegen op ongeveer twintig “autominuten” van Salinas
Hier bezochten we het hotel-restaurant “Farrallón”.  Dit hotel ligt op de top van een heuvel met zicht op de zee en midden in een prachtige baai, De wit-blauw geschilderde gevels en typische architectuur roepen herinneringen op aan de kloosters op de Griekse  eilanden.

Vanaf het terras met de zee bijkans aan je voeten kan je genieten van schitterend uitzicht over een groot deel van de Ecuadoriaanse kust en landschapsfotografen kunnen hier hun hartje ophalen als het gaat om het maken van foto’s van een goud-gele zonsondergangen ! Het hotel  zelf is trouwens van alle kanten een buitengewoon fotogenieke plek en daarom niet voor niets blijkbaar een gewilde locatie voor evenementen op het gebied van mode-defilés. 

Het is echter niet alleen een hotel-restaurant maar ook een museum dat beschikt over authentieke nautische vondsten naast replica’s die de eigenaar in de loop van zijn loopbaan als zeeman op de lange vaart heeft verzameld.
​

De collectie maakt op het eerste gezicht een wat rommelige indruk en in de ruimte hangt een muffe lucht maar door de verhalen van de eigenaar die de geschiedenis van de streek en de wereld van de zeevaart als geen ander kent komen de objecten wel meer tot leven. 

Het meest waardevolle onderdeel van de tentoongestelde collectie is een deel van de romp van het in 1653 vergane Spaanse galjoen “La Capitana” dat in 1997 voor de kust van Ballenita werd ontdekt. Dit herinnert eraan dat het hotel zich op een historische plek bevindt.

Een aardige bijkomstigheid van het hotel/museum is dat er ook een zwembad, gratis voor de gasten ter beschikking is. Hiervan werd op deze hete zaterdag als besluit van ons geslaagde uitstapje door ons groepje dankbaar gebruik gemaakt.

Mocht je ooit in de buurt van Salinas komen, vergeet dan niet de hierboven vermelde plaatsen, die zelfs een aantal van mijn Ecuadoriaanse kennissen niet kennen, in jullie reisroute op te nemen want zij behoren tot de mooiste plekjes die de Ecuadoriaanse kust rijk is.