• Home
  • Emigratie
    • Waarom Ecuador?
    • Waar wonen?
    • Mijn woonplaats
    • Verblijfsvergunning
    • Veiligheid
    • Voordelen voor 65+
    • Politiek en economie
    • Gezondheidszorg
  • Reizen
  • Blog
  • Over Mij
  • Contact
Thuis In Ecuador
  • Home
  • Emigratie
    • Waarom Ecuador?
    • Waar wonen?
    • Mijn woonplaats
    • Verblijfsvergunning
    • Veiligheid
    • Voordelen voor 65+
    • Politiek en economie
    • Gezondheidszorg
  • Reizen
  • Blog
  • Over Mij
  • Contact

Verhalen uit Ecuador

Ecuador-toerisme en covid-19, een update

11/30/2020

1 Reactie

 
Het is alweer enkele maanden geleden dat ik nog gepost heb op dit blog.  Ik hoop dat het met jullie allen goed gaat. Zelf heb ik te midden van alle onrust vanwege covid-19 maar enkele maanden vrij genomen om met nieuwe energie weer regelmatig acte de présence te geven.

Vergeleken met vele Europese landen heeft Ecuador in de afgelopen maanden behoorlijke inspanningen geleverd in het onder controle brengen van de covid-19 pandemie. Ecuador kende een strikte lockdown met van in het begin stringente preventieve maatregelen in het kader van een nationale noodtoestand maar dit heeft wel geholpen om het aantal doden en het risico op overvolle intensieve zorg-afdelingen van ziekenhuizen aanzienlijk te beperken.

Op dit moment zijn de belangrijkste preventieve maatregelen het gebruik van desinfectiemiddelen en het dragen van een mondmaskertje op straat, in openbare gelegenheden maar ook in het openbaar vervoer, in winkels en horeca-gelegenheden. Restaurants en cafés zijn open maar hebben een lagere maximaal toegelaten bezetting.

Sinds de beperkingen op het vliegverkeer in juni officieel werden opgeheven zijn de meeste vluchtschema's weer intact en zijn er op belangrijke internationale bestemmingen zoals Amsterdam, Madrid, Miami, New York, Houston, Mexico-City en Panama vrijwel dagelijks vluchten. Ook zijn de meeste hotels in Ecuador weer geopend, zij het met strikte covid-19 maatregelen.

Vanuit deze bestemmingen is echter het inkomend toerisme nog slechts een fractie van wat het was voor het verschijnen van het covid-19 virus.  De consequenties hiervan voor de toeristische sector vertalen zich in een financiële schadepost die (zes maanden na het uitbreken van de pandemie in Ecuador) wordt geschat op ruim 800 miljoen dollar.
Foto
lDe reactivering en het herstel van de toeristische sector in Ecuador (en wellicht ook in de rest van de wereld) zal een geleidelijk en langzaam proces zijn maar enkele tendenzen tekenen zich nu reeds af.

In het algemeen zal reizen duurder en waarschijnlijk ook elitairder worden aangezien de verwachting is dat vluchttarieven zullen stijgen en het vrij besteedbaar inkomen van potentiële reizigers in een periode van post-covid-19 laagconjunctuur onder druk zal komen te staan. Reeds langer was er sprake van een tendens waarbij reizigers zelf voor "reisbureau" en "touroperator" wilden spelen en afzagen van georganiseerde pakketreizen.  Reizigers wilden/willen ook meer activiteit, beleving en speelsheid in hun vakantiereizen dan georganiseerde reizen doorgaans bieden.  De toekomstbestendigheid van een aantal gevestigde, onder andere buitenlandse tour-operators is door covid-19 ongetwijfeld versneld in de gevarenzone (van faillissement) gekomen.

Anderzijds is er ook in Ecuador een tendens merkbaar om meer controle uit te oefenen op toeristische bedrijven en platforms zoals airbnb zodat op de bonnefooi van de ene plek naar de andere reizen in de toekomst in Ecuador ook niet meer zo vanzelfsprekend zal zijn.  De sector zal waarschijnlijk niet alleen, zoals nu vanuit gezondheidsoogpunt, maar in de toekomst ook vanuit ecologisch standpunt meer gereguleerd worden.

De Ecuadoriaanse overheid is er zich van bewust hoe belangrijk het toerisme is voor de economie van het land en heeft dan ook programma's ontwikkeld (om met name met leningen van internationale organisaties voor een totaal van 1.150 miljoen dollar) de sector de reactiveren en te stimuleren.

Een land als Ecuador dat op een relatief kleine oppervlakte vier totaal verschillende regio's omvat (kuststreken, hoogland, tropisch regenwoud en de Galapagoseilanden), een rijk koloniaal verleden heeft en cultureel patrimonium heeft voldoende mogelijkheden om het toerisme uit de crisis te helpen.

De aandacht van de beleidsmakers zal, volgens mededelingen van de minister van Toerisme allereerst uitgaan naar het binnenlands toerisme, aangezien te verwachten is dat dit zich het eerst zal herstellen.  Zoals vaak het geval is, leidt een crisis ook op dit gebied tot nieuwe ideeën.  Zo werd een nieuw programma gelanceerd "Ecuador desde sus raices" (Roots van Ecuador) dat focust op het versterken van de aantrekkelijkheid van toeristische bestemmingen in rurale gebieden.  Hierbij wordt vooral gedacht aan het bevorderen van het zogenaamd "communitair toerisme".  Lokale organisaties en gemeenschappen zijn hierin centrale actoren. 
Daarbij heeft men een toerisme voor ogen dat aandacht heeft voor de authentieke (Ecuadoriaanse) cultuur in zijn diverse uitingsvormen zoals b.v. dans, klederdracht, plaatselijke gastronomie, muziek, oude ambachten etc.

Ik houd jullie van deze ontwikkelingen op de hoogte.
1 Reactie

Toerisme in Ecuador na covid-19

7/7/2020

0 Reacties

 
Het jaar 2020 zal waarschijnlijk de geschiedenis ingaan als het jaar van de covid-19 pandemie. Dit is zeker voor Ecuador het geval. Ruim 8000 mensen overleden aan de gevolgen van de besmetting met dit virus wat qua procentuele sterftecijfers het land tot één van de hardst getroffen landen ter wereld maakt. De gevolgen zowel voor de staat, bedrijven als voor gezinnen zullen ernstig en langdurig zijn.

Inmiddels, bijna vier maanden nadat in mijn woonplaats Guayaquil de eerste covid-19 patiënt werd geregistreerd, worden in Ecuador, zoals in de meeste andere landen, de preventieve maatregelen geleidelijk versoepeld.  Dit gebeurt op geleide van een gemeentelijk “verkeerslicht- systeem” waarbij rood staat voor volledige lockdown, geel voor het tot maximaal 50 % functioneren van bedrijven en openbaar vervoer en groen voor een maximum tot 70 %.

Hoewel in een aantal regio’s het aantal besmettingen nog niet afneemt is er op dit moment geen sprake meer van chaotische en tragische taferelen bij de ziekenhuizen. Onvoorbereid en onvoldoende toegerust konden deze in de beginperiode van de pandemie de toestroom van patiënten niet verwerken. De gezondheidszorg heeft de situatie nu echter behoorlijk onder controle.  

De meeste gemeenten hebben inmiddels “geel” licht en waar het aantal besmetting verder afneemt wordt gesproken over het vanaf juli overgaan naar “groen”.

Ook het toerisme wordt geleidelijk gereactiveerd. Zo werden In juni de nationale luchthavens reeds heropend voor binnenlandse vluchten en vanaf 1 juli 2020 is internationaal luchtvaartverkeer weer toegelaten. 
Beginnend bij de stranden die vanaf 1 juli 2020 weer geopend worden zullen binnen één tot twee maanden ook kampeerterreinen, parken, dierentuinen en musea heropenen. “Social distancing” en het verplicht dragen van mondmaskertjes blijven voorlopig wel verplicht.
​

Zolang het virus niet drastisch wordt teruggedrongen is de overheid nog terughoudend in het opheffen van de preventiemaatregelen.  Het beleid is erop gericht een balans te vinden tussen optimale preventie en de noodzaak om de economische impact van deze gezondheidscrisis te beperken.
Dat de bevolking een zware tijd tegemoet gaat, valt niet te ontkennen. Voorspellingen over een negatieve groei dit jaar variëren van -9 tot -12 %. Veel (meestal kleinere) bedrijven hebben de crisis niet overleefd en het aantal werklozen is ongekend hoog.

Crises bieden echter ook kansen hoe pijnlijk ze ook zijn.  Ecuador is wereldleider voor wat betreft de export van bananen, tonijn en garnalen. De Ecuadoriaanse cacao behoort tot de beste ter wereld en Ecuadoriaanse rozen zijn zelfs in China en Rusland zeer gewild. Desondanks kreeg de landbouw en het platteland in het algemeen nooit veel aandacht.  De inkomsten uit de aardoliewinning zorgden vanaf 1970 voor economische groei (en schulden !) maar Ecuador is nu gedwongen de bakens te verzetten nu de aardolieprijzen gekelderd zijn en internationale kredietverleners op economische hervormingen aandringen.

De Verenigde Staten en Europa ondersteunen hun landbouwsector met miljoenen dollars.  Als er tijdens de quarantaine iets duidelijk is geworden is het hoe belangrijk het platteland en de landbouw zijn voor de autonome voedselvoorziening.  Deze is in Ecuador in de afgelopen maanden op geen enkel moment in het gedrang gekomen.

Nu Ecuador het platteland heeft “herontdekt” voorzie ik dat de ontwikkeling en de export van landbouwproducten prioriteit gaat krijgen. En in het kielzog daarvan het toerisme. 

“Ecologisch toerisme” en “plattelandstoerisme”  staan nog in de kinderschoenen. Vele nog nauwelijks bekende natuurgebieden met een zeldzame bio-diversiteit qua flora en fauna hebben echter een groot toeristische potentieel. En het lokale toerisme vraagt niet liever dan toeristen actief met de  traditionele cultuur te laten kennis maken.

Afgaande op recente berichten van het Ministerie van Toerisme en de provinciale overheden verwacht ik dat dit toeristisch aanbod na deze pandemie een belangrijke impuls kan krijgen.
Zoals de Fransen het zo mooi zeggen : “Reculer pour mieux sauter” : eerst een paar stappen terug om een grote sprong te maken !
Foto
0 Reacties

Emigreren naar Ecuador na covid-19 ?

5/31/2020

0 Reacties

 
 Er bestaat geen twijfel over dat Ecuador moeilijke tijden beleeft.  Van alle Zuid-Amerikaanse landen is Ecuador het hardst getroffen door het corona-virus. Velen die er over dachten om het koude en zakelijke Europa te verruilen voor een land met een warm klimaat, het gehele jaar door, een gezonde, en heerlijke keuken,  een vriendelijke bevolking en een (niet onbelangrijk !) relatief lage levensduurte, zullen zich afvragen of Ecuador nog in de lijst van ideale emigratiebestemmingen voor komt.

Het is begrijpelijk dat vanuit het buitenland met bezorgdheid naar de ontwikkelingen in de gezondheidszorg en met name de gang van zaken met betrekking tot het covid-19 wordt gekeken.  Het virus sloeg ongekend heftig toe in Ecuador en legde de zwakkere plekken in het zorgsysteem onbarmhartig bloot.  Er was een tekort aan (vooral intensive-care) ziekenhuisbedden. Aanvankelijk was er ook onvoldoende  beschermende kledij, mondmaskers, desinfectie- en andere medische artikelen voor het ziekenhuispersoneel.

De Ecuadorianen zijn echter niet stil blijven zitten en inmiddels is na drie maanden de ziekenhuisinfrastructuur aanmerkelijk uitgebreid. Gemeenten hebben de bevoegdheid en hebben ook budgetten vrij gemaakt om, afhankelijk van de lokale behoeften de infrastructuur te verbeteren.  In steden als Guayquil en Quito zijn op dit moment goed ingerichte noodziekenhuizen aanwezig die in staat zijn patiënten met ernstiger klachten adequaat op te vangen.  Ook is van schaarste aan de benodigde medische artikelen geen sprake meer.

Ecuador is in vergelijking met het buitenland niet achtergebleven in het nemen van gepaste preventieve maatregelen. In de regio was het zelfs één van de eerste landen die reisbeperkingen, quarantaine en een avondklok instelde en de epidemiologische evolutie van het virus nauwgezet in kaart bracht.

Het is waar dat er zelfs in een noodsituatie als deze corruptieschandalen waren en nog schokkender was dat deze met name betrekking hadden op prijsmanipulatie c.q. de aankoop van medische artikelen zoals mondmaskers en desinfectiemiddelen tegen woekerprijzen.  Justitie trad echter verrassend snel op en tegen de betrokkenen werd vervolging ingesteld.  

Essentiële economische sectoren zoals transport en voedselvoorziening  zijn tijdens de quarantaine aktief gebleven gebleven en een voorbeeld voor de bedrijven die zich gedwongen zagen om de deuren te sluiten tijdens de afgelopen weken van quarantaine. 

Waar in voedselproductiebedrijven en supermarkten reeds veel langer met aangepaste kledij werd gewerkt werden de normen extra verscherpt.  Zo gaat men bij binnenkomst van deze bedrijven nu door een zogenaamde desinfectie-tunnel, wordt de lichaamstemperatuur gemeten en wordt er bij het wisselen van ploegen nauwlettend op toe gezien dat de "social distancing" (letterlijk) niet in het gedrang komt.

Het bedrijfsleven heeft zich snel aan deze situatie aangepast en er zijn talloze voorbeelden van innovatie waar te nemen.  Zo ontwikkelden supermarkten en particuliere dienstverleners de nodige apps om thuisbestelling van artikelen en online-dienstverlening te bevorderen en er wordt op grote schaal van huis uit gewerkt.
  
Overigens is de dienstverlening van supermarkten en banken ook steeds vlot en gedisciplineerd door gegaan en werden daarbij alle nodige preventieve maatregelen op het gebied van desinfectie en social distancing in acht genomen door zowel personeel als klanten.

Bij alle slecht nieuws- boodschappen zou men soms vergeten dat Ecuador in veel opzichten een modern land is met uitgebreid en snel internet, een prima wegennet, internationaal geprezen luchthavens, uitstekende medische zorg in de particuliere ziekenhuizen en in normale omstandigheden een acceptabel niveau van zorg in de openbare ziekenhuizen alsook acceptabel openbaar onderwijs.

Of we wereldwijd binnen de anderhalf jaar een vaccin tegen covid-19 mogen tegemoet zien is de grote vraag.  Ondanks alle hoopgevende berichten is dit niet te voorspellen en misschien is het zelfs niet waarschijnlijk.  Mogelijk maakt men wel snellere vorderingen in het vinden van effectieve proteïne-remmende geneesmiddelen voor de behandeling van het virus.  Tot zolang zullen we ons moeten aanpassen aan de situatie en met het virus leren omgaan zoals dit ook in het verleden het geval is geweest met andere virussen.

Maar terug even naar het goede nieuws, of beter gezegd het naar mijn idee : "beste goede nieuws"...
De Ecuadoriaanse regering is nu eindelijk, onder druk van de omstandigheden ook op economisch gebied overtuigend tot aktie gekomen in de afgelopen twee weken en gaf groen licht aan twee door de president ingeleide noodwetten.  

Een eerste wet voorziet in de afslanking van het bureaucratisch apparaat door voor een groot deel van de ambtenaren de werkdag van acht uur naar zes uur terug te brengen, uiteraard met een overeenkomstige korting op het salaris.  Deze maatregel zou usd, 980 miljoen aan besparingen opleveren voor de schatkist.

Dat de regering ernst wil gaan maken met het op orde brengen van de overheidsuitgaven blijkt ook uit het besluit tot liquidatie van alvast acht verliesgevende overheidsbedrijven (zoals o.a. de luchtvaartmaatschappij, de posterijen en de spoorwegmaatschappij). 

Mogelijk zijn deze maatregelen niet geheel van harte genomen.  Men kon nu eenmaal niet meer doorgaan om verder de staatsschulden te laten oplopen omdat het steeds moeilijker werd om op de internationele markten nog kredieten te verkrijgen.  Het is echter  wel goed dat men nu in elk geval de realiteit onder ogen ziet en prioriteiten gaat stellen : gezondheidszorg, onderwijs en veiligheid.

Ecuador is geen rijk land en rijkdom wordt ook niet verworven door middel van populistische politieke beloften, schulden en overdreven overheidsinterventie. De komende jaren zullen het land op de proef stellen en verarming (van vooral de middenklasse) is zeer waarschijnlijk.  Ecuadorianen zijn echter een werkzaam en optimistisch volk en hebben het zaken doen in hun bloed.  Als de overheid wat meer oog krijgt voor deze individuele ondernemingszin en het dode  hout weg kapt in het oerwoud van (overbodige en contraproductieve) bureaucratische voorzieningen en regelingen kan er ruimte komen voor de creatie van meer welvaart .

Wat mij betreft heeft Ecuador voldoende potentieel en staat het land dus zeker nog op de radar voor toeristen en aspirant-emigranten die er aan denken zich hier te vestigen, een nieuw leven te beginnen,  een onderneming te starten, freelance te werken, onroerend goed aan te kopen etc.

Via deze website zal ik hen met genoegen van informatie blijven voorzien.






















​






0 Reacties

Corona-virus in Ecuador

4/24/2020

0 Reacties

 
Foto

Terugkijkend op de voorbije weken en maanden lijken in dit jaar 2020 allerlei negatieve ontwikkelingen in Ecuador samen te komen. Structurele economische problemen zoals een geringe investeringsbereidheid bij het bedrijfsleven, fors tegenvallende exportcijfers, toegenomen werkloosheid, een onhoudbare staatsschuld, corruptieschandalen, overheidsinstellingen die weinig vertrouwen genieten en een regering die zonder een duidelijke economische visie maar wat aan moddert, met frustraties bij de bevolking als gevolg.

Al deze problemen brengen me de zeven plagen van Egypte uit de godsdienstlessen van vroeger in herinnering. Alsof dit alles nog niet genoeg was werd ook Ecuador in februari getroffen door het zich wereldwijd snel verspreidende en gevaarlijke Covid19 corona-virus . Zoals de meeste landen was ook Ecuador hier niet op voorbereid. Maatregelen om de pandemie te bestrijden kwamen slechts laat op gang en vooral in Guayaquil waar het virus zich het snelst verspreidde leidde dit tot hoge sterftecijfers doordat de ziekenhuizen de toestroom van patiënten niet konden verwerken en in een aantal gevallen geen duidelijke behandelprotocollen hadden.

Het zelfde gold voor begrafenisondernemers die uit angst voor besmetting hun deuren sloten. Schokkende beelden van lijken in de straten en in containers bij de begraafplaatsen in Guayaquil zijn uitgebreid op vele televisiekanalen en in de wereldpers in het nieuws geweest. Maar zoals gebruikelijk in de mainstream media was enige nuancering en het in perspectief plaatsen van de feiten ver te zoeken. De toonzetting van veel berichten was vaak zelfs ronduit sensatiebelust.

In een derdewereldland zoals Ecuador heeft een pandemie een andere en grotere impact dan in West-Europa en de Verenigde Staten waar de eerste weken van de coronavirus-besmettingen eerder gekenmerkt werden door zowel het hamsteren van toiletpapier als door de nonchalance bij een groot deel van de bevolking terwijl ook daar langzamerhand de ic-afdelingen van ziekenhuizen in toenemende mate bevolkt werden door ernstig zieke Covid19 patiënten die aan de beademing moesten.

Inmiddels zijn sinds medio maart, net als in een groot aantal andere landen, in Ecuador de grenzen gesloten, luchtvaartverkeer werd stil gelegd, quarantaines ingesteld, bedrijven en winkels gesloten, kantoorbedienden en dienstverleners werken vanuit huis en het gebruik van mondmaskertjes is verplicht.

Niet alleen de gebrekkige infrastructuur van de ziekenhuizen speelt een rol bij het moeizaam onder controle krijgen van het virus in de afgelopen weken. Het instellen van quarantaine en regels als "social distancing" staan ook haaks op de Ecuadoriaanse cultuur die zich kenmerkt door sociale betrokkenheid, fysieke nabijheid en lichamelijkheid.

In tegenstelling tot het rijke westen waar miljarden euro's en dollars aan overheidsbudgetten voor het bestrijden van de gevolgen van de pandemie zijn uitgetrokken, dank zij de toegang tot goedkope leningen in deze landen ,is in Ecuador de staatskas leeg en zijn crediteuren niet langer bereid om de beurs te trekken.

De meerderheid van de coronavirus slachtoffers is afkomstig uit marginale buurten waar mensen in precaire woonomstandigheden leven.  Veelal hebben zij geen vaste baan en ondanks het advies om vooral thuis te blijven moeten ze er elke dag op uit om hun kostje bij elkaar te scharrelen als ambulant verkoper of klusjesman. De "subsidie" van 60 dollar per maand die de overheid momenteel tijdelijk aan deze mensen uitkeert, is net voldoende om niet van de hongerom te komen.

Ook in Ecuador is het "afvlakken van de curve" (van het aantal besmettingen) een prioriteit alsook het in een snel tempo beter uitrusten van de ziekenhuizen in de strijd tegen het virus. Gelukkig heeft internationale hulp van het WHO en andere internationale organisaties niet op zich laten wachten. Donaties, giften en bijdragen in vanuit het bedrijfsleven worden aangewend om voedselpakketten, medicijnen, toiletartikelen en dergelijke naar de bewoners van de armere buurten te brengen.

Toch zal dit niet voldoende zijn om alle noden te lenigen en om de bestrijding van het virus financieel afdoende het hoofd te kunnen bieden.

Nu we, zoals gepland vanaf 4 mei aanstaande de fase van "social distancing' ingaan en de quarantaineregels versoepeld worden, zullen volgens actuele berekeningen meer dan 500.000 werknemers hun baan verliezen en zijn de economische verliezen van maart tot eind mei 2020 gigantisch, namelijk volgens schattingen ruim 6000 miljoen dollar terwijl men er van uit gaat dat de armoede globaal 10 % zal stijgen tot 25 %.

Dit zijn allesbehalve rooskleurige maar wel realistische vooruitzichten. Gezien de dreigende liquiditeitscrisis is door de president recent een noodplan-wetsvoorstel ingediend dat voorziet in een uitzonderlijke belasting (gedurende negen maanden) van 5 % voor bedrijven met een omzet van minimaal 1.000.000 dollar en 1 tot 10 % extra loonbelasting (afhankelijk van de hoogte van het loon) voor werknemers.

Dit plan zal alleen op korte termijn voor een verlichting van de huidige begrotingsproblemen zorgen maar het kan wel een uitgangspunt zijn voor structurele economische hervormingen, mits de Ecuadorianen bereid zijn om individuele en politieke verschillen aan de kant te zetten, er mee ophouden om de schuld voor alle problemen bij de huidige regering te leggen en de discipline kunnen opbrengen om ondanks een begrijpelijke minder optimale motivatie toch de door de overheid gepropageerde preventiemaatregelen t.a.v. het coronavirus ter harte te nemen en zoveel mogelijk binnen te blijven.

Hopelijk ziet men nu in dat de onderliggende economische problemen niet langer ontkend kunnen worden en er geen tijd meer te verliezen is. Ecuador verdient het er samen de schouders onder te zetten en wegen te vinden om zowel uit deze gezondheidszorgcrisis als uit een slepende economische malaise te geraken. Nu of nooit !
Foto
0 Reacties

Nieuwjaar in Ecuador

1/1/2020

0 Reacties

 
Wow ! Het is weer achter de rug :  de jaarwisseling waarmee we het jaar 2019 definitief achter ons laten.  Zonder twijfel is "oud en nieuw" in Ecuador de grootste happening van het jaar. En ook dit jaar werd weer met feesten in de "grand hotels", thuis met familie, in bijeenkomsten met vrienden of zomaar op straat met groot enthousiasme gevierd.

Vuurwerk afsteken neemt ook hier op de meeste plaatsen een belangrijke plaats in bij het afscheid nemen van het oude jaar.  Lekker eten ook.  Maar in tegenstelling tot Nederland zijn er geen oliebollen noch champagne. Men eet vooral lokale specialiteiten zoals gegrillde varkensham zodat gisteren de hele buurt naar barbecue rook.

De prominente plaats in de oud en nieuwvieringen wordt in Ecuador echter ingenomen door poppen van papier maché gevuld met papier of zaagsel. Klokslag middernacht worden deze soms op een kar rondgereden maar meestal door buurtgenoten naar de hoek van de straat gesleept waarna men ze op een grote hoop gooit om ze vervolgens in brand te steken op een "brandstapel" van kartonnen dozen, afvalhout, lompen of ander brandbaar afval 

Het is een gebruik dat op vele plaatsen in het land in ere wordt gehouden maar Guayaquil en  Salinas staan bekend om de grootste poppenverbrandingen van het land.

De oorsprong van deze traditie gaat terug naar de 19de eeuw en de beginjaren van de Republiek.   Waar in vroegere tijden  buren en vriendengroepen de maanden van te voren met het ontwerpen, in elkaar zetten en schilderen van die poppen in de weer waren, worden deze nu veelal in serie vervaardigd en kant en klaar gekocht met beschilderde gezichten van bekende politici, ministers, figuren uit de internationale en nationale politieke sfeer of andere bekendheden van film en televisie.  Kortom : figuren die in het afgelopen jaar op de één of andere manier een belangrijke rol hebben gespeeld. 

De essentie van de traditie is in feite hetzelfde gebleven.  Het is een soort zuiveringsritueel waarbij met het verbranden van de poppen waaromheen uitbundig wordt gedanst, symbolisch afscheid wordt genomen van alle negatieve gebeurtenissen en ervaringen van het oude jaar zodat men het nieuwe jaar gereinigd en vernieuwd kan ingaan.

Mij werd verteld dat vroeger geweerschoten werden afgevuurd bij het verbranden van de poppen.  Daarvoor zijn tegenwoordig voetzoekers en ander vuurwerk in de plaats gekomen.  Soms worden de poppen ook met vuurwerk  en spijkers (!) gevuld waardoor niet zelden schade wordt veroorzaakt en gebouwen en het wegdek in de stad.

Het in brand steken van de poppen en het spotten met de figuren die zij voorstellen is ongetwijfeld een collectieve uitlaatklep voor de kritiek die men heeft op de gang van zaken in de politiek en in de maatschappij in het algemeen. In Guayaquil waren dan ook veel poppen te zien die president Moreno voorstelden, de inheemse leiders van de "oktoberopstand", ex-medewerkers van de voormalige president Correa, voortvluchtig of door justie verdacht of veroordeeld wegens corruptie...

De volgende dag valt er op straat  heel wat op te ruimen  na de traditonele poppenverbrandingen maar dankzij een openbare reinigingsdienst die al van in de vroege nachtelijke uren aan het werk gaat is er tegen de middag al bijna niets meer  te merken van de vele as in de straten. En misschien is dit ook wel een symbool van de nieuwe hoop die een nieuw jaar telkens weer met zich meebrengt. 
Foto
0 Reacties

Von Humboldt in Ecuador

12/14/2019

0 Reacties

 
Foto
2019 was in Ecuador een herdenkingsjaar ter gelegenheid van de geboorte in 1769 van de Duitse natuurwetenschapper Alexander von Humboldt. In het kader van deze herdenking waren er in verschillende steden exposities en conferenties over het leven en werk van deze Pruis.

Waarom is von Humboldt - die tegenwoordig in Europa in de vergetelheid lijkt te zijn geraakt -  voor Ecuador zo belangrijk ?
In zijn tijd gold von Humboldt als een vooraanstaand wetenschapper en als een belangrijk personage. Hij was kind aan huis bij verschillende vorstenhuizen, wetenschappelijke salons in Parijs en goed ingevoerd in de wereld van de politiek.

Oorspronkelijk opgeleid als mijnbouwingenieur, een studie die hij in minder dan twee jaar afrondde, gaf hij na de dood van zijn kille en dominante moeder zijn baan als mijn-inspecteur op om met het geld van zijn erfenis zijn droom na te jagen : reizen, schrijven, avonturen beleven  en natuurwetenschappelijke observaties doen.

Van de Spanjaarden kreeg hij in 1799  een paspoort dat hem toegang gaf tot het gehele grondgebied van wat nu een groot gebied van Zuid-Amerika omvat met als doel natuurwetenschappelijke exploraties  te verrichten.

Von Humboldt zou ruim drie jaar in Zuid-Amerika blijven en beschreef zijn ervaringen in een boek “Ansichten der Natur” dat meteen een bestseller werd en hem grote bekendheid bracht. 

De rusteloze von Humboldt hield van Zuid-Amerika en van de wildernis die voor hem het “Naturgemälde” van het leven zelf was, een opvatting die lijnrecht inging tegen de toen nog gangbare fysico-theologische traditie in het natuurwetenschappelijk onderzoek.   De idee dat de natuur een openbaring is van de Almachtige God en de wildernis er als het ware op ligt te wachten opdat de mens deze chaos in zijn beheer zou nemen om er beschaving te brengen.

Von Humboldt zag echter geen chaos maar een strijd om het bestaan. Ik stel me voor dat hij op de top van de Chimborazo-vulkaan, één van de vulkanen die hij in Ecuador beklom, het als in een “aha-erlebnis” voor zich zag : planten- en dieren pasten zich aan hun omgeving aan en zo ontstonden soorten en variaties.

Deze visie zou later voor Charles Darwin een belangrijk inzicht vormen in het ontwikkelen van zijn evolutietheorie. 
Von Humboldt’s visie dat de natuur een levend wezen is en “alles met alles te maken heeft” zou je met recht ecologisme avant la lettre kunnen noemen.

Op basis van zijn onderzoeksbevindingen was Von Humboldt ook één van de eersten die voor een klimaatverandering waarschuwden. Tijdens zijn reizen in Zuid-Amerika had hij de gevolgen gezien van de ontbossing en de uitgebreide monoculturen en concludeerde dat menselijke invloed zeer ongewenste effecten kon hebben op het natuurlijk evenwicht in de natuur.
​

Het respect dat Von Humboldt aan de dag legde voor de verscheidenheid in de natuur maakte van hem ook een fel tegenstander van het Spaanse kolonialisme en hij vond dat de inheemse bevolking slecht behandeld werd.
Foto
Simon Bolivar met wie hij in 1804 in Parijs een ontmoeting had, verklaarde naar aanleiding hiervan mede door Von Humboldts diep humanitaire ideeën geïnspireerd te zijn om negen jaar later de Zuid-Amerikaanse revoluties te leiden.  Hetgeen overigens niet weg nam dat hij één van de grootste dictators in de geschiedenis van Zuid-Amerika zou worden.

De betekenis van Von Humboldt voor Ecuador is evident.  Hij is één van de eersten geweest die Ecuador echt ontdekt heeft en geboeid werd door het opmerkelijk rijk ecosysteem dat hij hier aantrof. De reisverhalen die hij naliet zijn zo beeldend en met zoveel enthousiasme geschreven dat ze nu nog weten te boeien.

Zijn wetenschappelijke inzichten waren hun tijd ver vooruit en hebben nog steeds (meer dan ooit) actuele waarde. 
Maar ook omwille van zijn kwaliteiten als uitzonderlijk mens met een enorme veelzijdigheid, avontuurlijke ontdekkingsdrang en een onverzadigbare  wetenschappelijke belangstelling verdient hij, als één van de laatste “uomo universalis” van de Renaissance een plaats in het pantheon van genieën van onze beschaving. 

0 Reacties

Ecuador, een maand na de gewelddadige protesten

12/1/2019

0 Reacties

 
In de ruim zeven jaar dat ik hier woon, heb ik voor zover ik me herinner geen stakingen of protestmanifestaties meegemaakt.  Dit was in de negentiger jaren wel anders. Politieke onrust, stakingen en betogingen waren toen een vast onderdeel van de “Ecuadorian way of life”. 

Ik herinner mij een vakantie in Ecuador, eind jaren negentig.  Ik logeerde bij vrienden in Otavalo en moest naar de luchthaven in Quito voor mijn terugvlucht naar Nederland  toen ik hoorde dat stakers wegversperringen hadden aangebracht. Vanzelfsprekend werd ik behoorlijk nerveus van dat nieuws want ik zag me mijn vliegtuig al missen.

Mijn gastheer moest er om lachen want zijn SUV “kwam toch overal doorheen” en inderdaad gingen we via landweggetjes en zelfs dwars over een voetbalveld om de autoweg maar te vermijden.  Op een gegeven moment kwamen we desondanks toch bij een wegversperring. “Blijf jij maar in de auto” zei Oswaldo (mijn gastheer) “Ik praat wel met hen”. 

Hij legde me uit dat er  in Ecuador twee types protesteerders zijn : een minderheid van  “ partij-figuren”, meestal met rode vlaggen zwaaiend en daarnaast “gewone protesteerders” voor wie een staking vooral een vrolijk dagje uit betekende, compleet met picknick en een biertje bij de hand.

BIj de (eerste) wegversperring troffen we “partij-types”  naar wiens verhaal we luisteren maar na half mompelend en hoofdknikkend met hun argumenten te hebben “ingestemd” en te hebben uitgelegd dat we toch wel haast hadden,  konden we na het betalen van enkele dollars onze weg vervolgen.

We zouden bij nog enkele wegblokkades stranden maar zoals verwacht waren die bezet door “feestvierders” die nauwelijks een serieuze indruk maakten en ons na betaling van een dollar door lieten gaan en goede reis toe wensten. 
We kwamen - met veel vertraging - bij de luchthaven aan maar gelukkig nog net op tijd voor mijn vlucht…

Veel van die politieke onrust in Ecuador kwam/komt doordat een groot deel van de vooral inheemse bevolking arm is en slecht opgeleid maar in de afgelopen jaren heeft deze groepering zich wel beter georganiseerd.

De protesten die 12 oktober jongstleden begonnen hadden als aanleiding de afschaffing van de al decennia bestaande subsidies op brandstof.  Deze en andere maatregelen waren onderdeel van een economisch herstelplan en onderhandelingen met het IMF in verband met het acute begrotingstekort van de regering en de onhoudbaar hoge staatsschuld na de ruim tien “miraculeuze jaren” van socialisten van de XXI eeuw aan het bewind.

Anders dan voorheen werden deze protesten  in de daarop volgende dagen veel heviger, massaler en gewelddadiger dan gebruikelijk.  Onder aanvoering van hun leiders trokken tienduizenden inheemse Ecuadorianen naar Quito, een spoor van vernieling en plundering achterlatend in een groot deel van (voornamelijk) het binnenland.

Er zijn sterke aanwijzingen dat deze protesten langere tijd van te voren werden voorbereid en georganiseerd, naar alle waarschijnlijkheid door figuren uit de vroegere socialistische regeringspartij van ex-president Correa.  De inheemse leiders gaven zelf aan dat zich kennelijk vele infiltranten onder de betogers bevonden en achtten deze verantwoordelijk voor het geweld en de plunderingen. 

Zelf was ik in die periode in België maar vernam van het thuisfront dat op plunderingen in de buitenwijken na, de situatie in Guayaquil betrekkelijk rustig was gebleven. Van kennissen hoorde ik echter dat het centrum van Quito ongeveer op een bezette stad leek. Militairen op straat, vliegtuigen, helikopters die af en aan vlogen, boven de stad rondjes maakten en een politiemacht die in veel gevallen machteloos moest toezien hoe vernielingen aan overheidsgebouwen werden toegebracht en winkels en grootwarenhuizen geplunderd. Honderden mensen werden gewond en er vielen zelfs doden.

Het grootste deel van de Ecuadoriaanse bevolking beleefde die dagen in grote spanning en met veel bezorgdheid.  Vooral in het Andesgebied was het economisch leven stil komen te liggen en ook de aanvoer van groenten en andere levensmiddelen naar de kustgebieden was slechts mondjesmaat zodat in veel winkels de schappen leeg waren.

De regering probeerde op een didactisch verantwoorde manier aan de betogers en inheemse leiders uit te leggen waarom de maatregelen waren genomen en waartoe zij nodig waren maar toen bleek dat zij geen duimbreed toegaven en aan hun eisen vasthielden zat er niets anders op dan de genomen maatregelen in te trekken en een dialoog voor te stellen.

Deze dialoog met de inheemse stakingsleiders heeft tot dusver  maar weinig opgeleverd. Men zou dan ook eerder kunnen spreken van een “monoloog”  van weerskanten dan van een “dialoog”.

Natuurlijk zouden de maatregelen tot op zekere hoogte pijnlijk zijn geweest voor de burgers en waren eisen van de inheemse bevolking gerechtvaardigd.  Maar door het intrekken van de maatregelen zijn de problemen niet opgelost en heeft men alleen tijd gewonnen.

Er ging een golf van opluchting door het land toen het geweld en de vernielingen  ophielden (er werd voor ongeveer 2500 miljoen dollar schade aangericht) maar de meeste mensen die ik sprak hebben er wel gemengde gevoelens bij.  En ook vertegenwoordigers van de inheemse bevolkingsgroep die ik sprak, hebben aan het gebeuren een kater overgehouden en waren het er mee eens dat staken en protesteren een democratisch recht van vrije meningsuiting zijn maar geweld en vandalisme in een democratie niet te tolereren zijn.

Ecuadorianen zijn in hun gewone doen vredelievende en aardige mensen en dat zal naar mijn idee niet zo snel veranderen.  De tijden zijn echter wel veranderd. De invloed van sociale media is tegenwoordig sterker dan ooit. Activisme van uiteenlopende sociale bewegingen lijkt in de plaats te komen van de traditionele politieke partijen.  Een rol speelt ook de opkomst van populistische leiders die voor het probleem van toegenomen sociale ongelijkheid teruggrijpen naar een marxistische ideologie uit het verleden die in zijn gehele geschiedenis in geen enkel land succesvol is gebleken.

Ecuador likt zijn wonden na de gebeurtenissen van oktober en de tijd zal deze wonden verder moeten helen.  Verwacht mag worden dat uit deze gebeurtenissen lessen worden getrokken. Hopelijk zullen uiteindelijk tolerantie en sociale verantwoordelijkheid, pragmatische gerichtheid op de toekomst en samenwerking  hieruit versterkt naar voren komen. Maar ook het idee dat het bij een democratie hoort dat minderheden (ook etnische minderheden) hun opvattingen niet met geweld aan de meerderheid kunnen opleggen en politieke leiders op hun verantwoordelijkheden worden aangesproken.

Dit laatste zal vooral afhangen van de de daadkracht van de regering. Want zoals het spreekwoord zegt maken zachte heelmeester stinkende wonden.
0 Reacties

"A Son of Man". De vloek van de schat van Atahualpa

11/9/2019

2 Reacties

 
Hoewel Ecuador enkele verdienstelijke cineasten kent, vinden Ecuadoriaanse films zelden hun weg naar buitenlandse podia. Met de recent in première vertoonde film “A son of man” van de tot voor kort vrijwel onbekende Ecuadoriaanse cineast Luis Fernadez- Salvador beoogt Ecuador echter niet minder dan de nominatie voor een Oscar in de categorie van de “beste buitenlandse film”. 

De film waarvan de natuuropnamen in de Amazone en in het Andesgebergte plaats vonden, is de duurste film die ooit in Ecuador werd gemaakt (namelijk 15 miljoen dollar) en nadat ik vorige week in de gelegenheid was om de film te zien moet ik beamen dat het in meerdere opzichten een opmerkelijke film is.

Volgens de cineast is het een innovatie in de filmindustrie, een combinatie van documentaire en fictie  ofwel “fantastisch realisme”. De ingrediënten van de film zijn een familiegeschiedenis, mythische personages en een mysterieuze legende, gemengd met indrukwekkende poëtische impressies van imposante landschappen in de Andes en in het junglegebied, gefilmd met drones.

Voor de opnames die al bij al tien jaar omvatten werd geen scenario geschreven, er werden geen  professionele acteurs voor aangetrokken noch werd gebruik gemaakt van opnamestudio’s ! 

Het verhaal laat zich eenvoudig samenvatten.  Pipe die in de Verenigde Staten op een (ongetwijfeld dure)  particuliere middelbare school zit, ontvangt op een dag een brief van zijn mysterieuze vader uit Ecuador met de uitnodiging om samen met hem op zoek te gaan naar de schat van de laatste Inca-keizer welke toen hij werd gevangen genomen door de Spanjaarden nooit vertelde waar het vele goud van de Inca’s verborgen was.  Volgens geschiedkundige kronieken zou deze schat in het gebied (van de Llanganates) zou begraven zijn. De familie (van de cineast) heeft in het verleden verschillende expedities ondernomen naar de veronderstelde vindplaats van het goud en verwacht dat ook Pipe zich bij deze traditie aansluit.  

Naarmate hij gedurende deze tocht verder het onherbergzame gebied tussen de Amazone en de Andes intrekt krijgt het zoeken naar de schat voor Pepe een diepere psychologische betekenis.

De expeditie doorheen dit fascinerende gebied levert spectaculaire natuuropnames op.  De Llanganates is waarschijnlijk één van meest biodiverse en ongerepte natuurgebieden ter wereld.  Een groot gedeelte ervan werd zelfs nog niet in kaart gebracht en de opmerkelijke legende omtrent de inca-schat die hier verborgen zou zijn, doet deze regio nog meer tot de verbeelding spreken. De fotografie van deze film is buitengewoon en brengt deze imposante natuur op een indrukwekkende manier in beeld.

De magistrale rol van de natuur in de film “Son of a man” gaat wel ten koste van de dynamiek in andere aspecten van de film. De verhaallijn is traag en weinig vloeiend. Ook van een ontwikkeling van de karakters van de hoofdspelers is nauwelijks sprake.  Er is vrijwel geen interactie noch enige interessante dialoog tussen vader (rol die wordt gespeeld door de auteur) en zoon (Pipe) terwijl de rol van vaders vriendin (de sexy Duitse Lily en tevens productrice van de film) schimmig blijft.  

Ook de bijfiguren in de film krijgen nauwelijks gestalte. Zij lijken slechts achtergrondfiguren die de noodzakelijke “couleur locale” aan de film moeten geven en worden nogal “chiché” geportretteerd   : de shamans zijn vooral op geld uit, de inheemse dragers zijn afgunstig en de sfeer is bepaald broeierig als zij zich aan het erotische dansen van Lily vergapen.
​ 

Al met al kan men zich afvragen of de film zijn pretenties en de hooggespannen verwachting kan waarmaken. De overvloed aan symboliek en mystiek gehalte is functioneel en ondersteunt het verhaal maar komt anderzijds soms gezocht en overdreven over.

Zoals vermeld is de film visueel van een zeer hoog niveau.  Het is zeker geen spannende avonturenfilm noch een psychologisch drama maar toch is het wel een complexe film en een originele bijdrage aan de Ecuadoriaanse film.
De schat van Atahualpa wordt in de film niet gevonden maar voor mij is de conclusie dat als er een schat is dan is dit zonder twijfel de unieke en prachtige Ecuadoriaanse natuur.
2 Reacties

Allerzielen

11/2/2019

1 Reactie

 
Foto
In het overwegend katholieke Latijns Amerika is het geloof in een hiernamaals nog sterk verankerd in de cultuur en de tradities rond Allerzielen (op 2 november) worden dan ook nog volop in leven gehouden.  Een belangrijk en alomtegenwoordig element in deze tradities is de gastronomie. 
Al van ver vóór de tijd van de Spaanse kolonisatie  is het in landen zoals Mexico, Peru maar ook in Ecuador een traditie dat de overledenen op Allerzielen uitgenodigd worden door hun familie om samen een maaltijd te gebruiken.  
In Ecuador is deze traditie in grotere steden zoals Guayaquil de laatste jaren weliswaar steeds minder geworden maar op het platteland en in de dorpjes aan de kust houdt men nog erg aan deze gewoonte vast.
In de regel is de “doden-maaltijd” een ontbijt maar vaak ook worden de lievelingsgerechten van de overledene geserveerd, thuis bij de overledene maar soms ook op het kerkhof, zoals in het Andesgebergte gebruikelijk is.
De “doden-tafel” wordt gedekt op een groot, wit tafellaken en éénmaal de tafel gedekt zet men de deuren en ramen op een kiertje open zodat de zielen van de overledenen rustig naar binnen kunnen komen om zich te goed te doen aan de opgediende gerechten.
Wat er op tafel komt is niet alleen afhankelijk van de specifieke voorkeuren van de overledenen maar verschilt ook duidelijk van land tot land.
Gemeenschappelijk in alle drie genoemde landen zijn echter de broodjes in de vorm van een menselijke figuur (de zogenaamde “guaguas de pan”).  Oorspronkelijk bedoeld als een geschenkje voor de overleden kinderen probeerde men de receptuur van deze broodjes angstvallig geheim te houden opdat ze alleen op Allerzielen zouden worden gegeten.  Inmiddels zijn de ingrediënten van deze “guaguas” natuurlijk algemeen bekend maar het is wel een feit dat men deze nog steeds alleen maar rond Allerzielen in de (bakkers)winkels vindt.
Een typisch drankje dat steevast  bij deze “guaguas” wordt geschonken is de zogenaamde “colada morada”,  De ingrediënten hiervan zijn ook wel enigszins afhankelijk van de regio maar zelden ontbreken tropische vruchten zoals  onder andere ananas, bosbessen, aardbeien, sinaasappel, kruiden zoals citroengras, verbena en uiteraard het paarse maïsmeel dat de typische paarse kleur aan deze drank geeft en geassocieerd wordt met de dodencultus.

​
1 Reactie

Salasaca: Kitchwa-cultuur en weefkunst

7/18/2019

1 Reactie

 
Bij kilometerpaaltje 12 langs de weg van Ambato naar Puyo, één van de belangrijkste toegangswegen naar het Ecuadoriaanse Amazonegebied, is een dorpje  waarvan de stoffige straten al snel doen vermoeden dat we hier geen industrie noch intensieve commerciële activiteiten en wellicht ook geen toeristische attracties van betekenis kunnen verwachten.  Toch is het zogeheten plaatsje Salasaca in veel opzichten een interessant plaatsje dat zich uitstekend leent voor een dagtripje vanuit Baños.
Foto
Behalve dat de omgeving verrassend mooie vergezichten biedt waarbij je op heldere dagen zowel de Chimborazo- als de Tungurahua-vulkaan kunt zien, is het bijzonder dat de inwoners van Salasaca hun originele Kitchwa-cultuur en eeuwenoude handwerktradities tot op heden wisten te bewaren. 

De Salasaca's zouden  oorspronkelijk uit Bolivia afkomstig zijn en destijds vele honderden jaren geleden zoals bij de inca's niet  ongebruikelijk was, gedwongen overgebracht naar een andere - in dit geval deze - regio.  Inderdaad. als je op straat naar de mensen kijkt, zien zij er ook anders uit dan andere Ecuadoriaanse bevolkingsgroepen. En opvallend is dat bijna alle vrouwen  gekleed gaan in traditionele indiaanse zwart-wit gekleurde kledij (die de kleuren van de condor symboliseren).  Opmerkelijk is ook dat vele oudere vrouwen onder het lopen wol spinnen met een rudimentair houten instrument dat in de verte iets van een tol weg heeft.

Basismateriaal voor het weven is de wol van alpaca's en geiten en hoewel de werkplaatsen de laatste jaren wel enigszins gemoderniseerd zijn worden wandkleden, poncho's, petten, dekens en halsdoeken nog grotendeels op dezelfde wijze geweven als honderden jaren geleden met behulp van weefgetouwen gefabriceerd met lokale houtsoorten zoals eucalyptus en notenhout.

Momenteel is bij jongeren de belangstelling voor het weven weliswaar tanende maar globaal is toch nog steeds 10 % van de plaatselijke bevolking in de ambachtelijke weverij werkzaam.

Bezoekers kunnen hun hart ophalen bij het uitzoeken van unieke souvenirs op de kleine ambachtelijke markt in één van de zijstraatjes van hoofdweg.  Een grote variëteit van artikelen, zowel wandkleden als alpaca truien met originele motieven en designs liggen hier uitgestald tegen zeer aantrekkelijke prijzen.

Mocht je je verder in de traditionele cultuur van de Salasaca en hun traditionele handwerken willen verdiepen dan is ook een bezoek aan het plaatselijk museum is een must.  Aan de hand van door lokale ambachtslui met klei vervaardigde poppen is hier het gehele weefproces aanschouwelijk voorgesteld. 

Ben je een liefhebber van inheemse traditionele muziek let er dan ook op of je op straat misschien een traditioneel muziek gezelschap tegen komt die de typische panfluit muziek ten gehore brengt. 

Al met al is Salasaca een uniek plaatsje in het hart van de Ecuadoriaanse Andes.
Foto
Foto
1 Reactie
<<Vorige
    Foto

    Thuisinecuador.com

    thuisinecuador.com is dé reisblog voor wie wil reizen of emigreren naar Ecuador en op zoek is naar verhalen en authentieke ervaringen van een gepassioneerde expat


  • Home
  • Emigratie
    • Waarom Ecuador?
    • Waar wonen?
    • Mijn woonplaats
    • Verblijfsvergunning
    • Veiligheid
    • Voordelen voor 65+
    • Politiek en economie
    • Gezondheidszorg
  • Reizen
  • Blog
  • Over Mij
  • Contact